Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012
Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012
Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012
Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012
Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012
Τρίτη 3 Απριλίου 2012
Ελληνική Μυθολογία: Δαίδαλος και Ίκαρος 1 (Α' μέρος)
Σύμφωνα με τη ελληνική μυθολογία, ο Ίκαρος ήταν γιος του Δαιδάλου και της Ναυκράτης, η οποία, κατά μια παράδοση, ήταν δούλη του Μίνωος.
Όταν ο Δαίδαλος καταδικάστηκε από τον Άρειο Πάγο επειδή είχε φονεύσει τον τεχνίτη Τάλω, έφυγε στην Κρήτη. Εκεί κατασκεύασε τον Λαβύρινθο για να ζει μέσα ο Μινώταυρος, ο γιος της γυναίκας του Μίνωος Πασιφάης. Μέσα στον Λαβύρινθο φυλάκισε ο Μίνως και τον ίδιο τον Δαίδαλο με τον γιο του Ίκαρο, διότι ο Δαίδαλος είχε βοηθήσει την Πασιφάη να ενωθεί με τον Ταύρο του Ποσειδώνος και να γεννηθεί ο Μινώταυρος. Ο Δαίδαλος με τον Ίκαρο δραπέτευσαν από τον Λαβύρινθο με τη βοήθεια των φτερών που είχε κατασκευάσει και για τους δύο ο Δαίδαλος, χρησιμοποιώντας πούπουλα και κερί. Τα φτερά αυτά τα προσάρτησαν στους ώμους τους και πέταξαν στον ουρανό.
Ο Ίκαρος όμως, γοητευμένος από την πτήση, παράκουσε την εντολή του πατέρα του να μην πετάει πολύ ψηλά για να μη λιώσει από τη ζέστη του ήλιου το κερί των φτερών, ούτε και πολύ χαμηλά για να μην λυθούν τα φτερά από την υγρασία της θάλασσας: πέταξε ψηλά με αποτέλεσμα να λιώσει το κερί και να αποκολληθούν τα φτερά, να πέσει στη θάλασσα και να χάσει τη ζωή του. Η θαλάσσια περιοχή όπου ο Ίκαρος βρήκε τον θάνατο ονομάστηκε έκτοτε Ικάριο Πέλαγος ή Ικάριος Πόντος. Η περιοχή αυτή βρίσκεται νότια του νησιού που ονομάστηκε Ικαρία. Έτσι διηγείται την ιστορία του Ικάρου ο Απολλόδωρος. (Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια)
Για να δείτε το πρώτο μέρος της ταινίας κάντε κλικ επάνω στην εικόνα.
Αφιέρωμα στην ελληνική επανάσταση του 1821
Επιμέλεια: Νίκος Νικολάου - Αντώνης Αγγελής
Τα σημαντικότερα γεγονότα της ελληνικής επανάστασης
Γενικά για την έναρξη και την πορεία της Επανάστασης του 1821
«Όταν αποφασίσαμε να κάμουμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε, ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχουμε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε; «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με τα σιταροκάραβα βατσέλια». Αλλά, ως μια βροχή, έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της Ελευθερίας μας και όλοι και οι κληρικοί και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτόν το σκοπό και εκάμαμε την επανάσταση».
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (Από το λόγο του στην Πνύκα στις 8 Οκτωβρίου 1838).
Η ελληνική επανάσταση του 1821, επικός απελευθερωτικός αγώνας, του επί αιώνες, υπόδουλου ελληνικού λαού, υπήρξε ο πιο σημαντικός σταθμός της ιστορίας του Νεώτερου Ελληνισμού.
Σφράγισε την εθνική πορεία των Ελλήνων, αφού η επιτυχής τελική έκβασή του, μετά από εννιά χρόνια σκληρού, ηρωικού, αλλά και αιματηρού πολέμου, σε πολλά μέτωπα, σήμανε την ίδρυση, από το 1830, του ελληνικού κράτους και την ένταξη της Ελλάδος, ύστερα από πολλούς αιώνες, στον πολιτικό χάρτη των ανεξάρτητων κρατών της γης.
Και γύρω απ' αυτό το, αρχικά, μικρό κράτος, που δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες και τις θυσίες των αγωνιστών του '21, θα συγκεντρωθεί σιγά-σιγά όλος ο Ελληνισμός για να πραγματοποιήσει τη νέα του ιστορική πορεία.
Ο αγώνας της εθνικής παλιγγενεσίας, μακροχρόνιος, άνισος, με κορυφώσεις ηρωισμού αλλά και με περιόδους κάμψης και κατάπτωσης, κατόρθωσε να σφυρηλατήσει την εθνική συνείδηση των Ελλήνων, να αναπτύξει την εθνική τους ενότητα και να εμπνεύσει τις επόμενες γενιές για διαδοχικές εξορμήσεις και απελευθερώσεις ώστε να λάβει η Ελλάδα τη σημερινή της μορφή.
Ακόμη, σε καιρούς απογοήτευσης και δοκιμασίας, εμψύχωσε τους αλύτρωτους Έλληνες και τους έδωσε τη δύναμη για καρτερία και αντίσταση, μέχρι να μπορέσουν να πετύχουν κι αυτοί την εθνική τους αποκατάσταση και ένταξη στον εθνικό κορμό.
Τα σημαντικότερα γεγονότα της ελληνικής επανάστασης
Γενικά για την έναρξη και την πορεία της Επανάστασης του 1821
«Όταν αποφασίσαμε να κάμουμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε, ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχουμε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε; «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με τα σιταροκάραβα βατσέλια». Αλλά, ως μια βροχή, έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της Ελευθερίας μας και όλοι και οι κληρικοί και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτόν το σκοπό και εκάμαμε την επανάσταση».
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (Από το λόγο του στην Πνύκα στις 8 Οκτωβρίου 1838).
Η ελληνική επανάσταση του 1821, επικός απελευθερωτικός αγώνας, του επί αιώνες, υπόδουλου ελληνικού λαού, υπήρξε ο πιο σημαντικός σταθμός της ιστορίας του Νεώτερου Ελληνισμού.Σφράγισε την εθνική πορεία των Ελλήνων, αφού η επιτυχής τελική έκβασή του, μετά από εννιά χρόνια σκληρού, ηρωικού, αλλά και αιματηρού πολέμου, σε πολλά μέτωπα, σήμανε την ίδρυση, από το 1830, του ελληνικού κράτους και την ένταξη της Ελλάδος, ύστερα από πολλούς αιώνες, στον πολιτικό χάρτη των ανεξάρτητων κρατών της γης.
Και γύρω απ' αυτό το, αρχικά, μικρό κράτος, που δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες και τις θυσίες των αγωνιστών του '21, θα συγκεντρωθεί σιγά-σιγά όλος ο Ελληνισμός για να πραγματοποιήσει τη νέα του ιστορική πορεία.
Ο αγώνας της εθνικής παλιγγενεσίας, μακροχρόνιος, άνισος, με κορυφώσεις ηρωισμού αλλά και με περιόδους κάμψης και κατάπτωσης, κατόρθωσε να σφυρηλατήσει την εθνική συνείδηση των Ελλήνων, να αναπτύξει την εθνική τους ενότητα και να εμπνεύσει τις επόμενες γενιές για διαδοχικές εξορμήσεις και απελευθερώσεις ώστε να λάβει η Ελλάδα τη σημερινή της μορφή.
Ακόμη, σε καιρούς απογοήτευσης και δοκιμασίας, εμψύχωσε τους αλύτρωτους Έλληνες και τους έδωσε τη δύναμη για καρτερία και αντίσταση, μέχρι να μπορέσουν να πετύχουν κι αυτοί την εθνική τους αποκατάσταση και ένταξη στον εθνικό κορμό.
Πανέμορφες φωτογραφίες με φάρους.
Φάρος (lighthouse) ονομάζεται ένα ειδικής και τυποποιημένης κατασκευής κτίσμα που οικοδομείται σε διάφορα σημεία των ηπειρωτικών ή νησιωτικών ακτών ή και επί βραχονησίδων στο επάνω μέρος του οποίου φέρεται ειδικός μηχανισμός που φωτοβολεί, (εκπέμπει), συνήθως περιοδικό φως, χαρακτηριζόμενο εκ του σκοπού του ως ιδιαίτερο βοηθητικό μέσο στην ασφαλή ναυσιπλοΐα.
Με το όνομα Φάρος χαρακτηρίζεται τόσο το κτίσμα όσο και η μηχανή φωτοβολίας που είναι εγκατεστημένη σ΄ αυτό. (Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια)
Εδώ σας παρουσιάζουμε μια φωτογραφική συλλογή αφιερωμένη στα πανέμορφα αυτά κτίρια που παρέχουν προστασία στους ναυτικούς εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Κάντε κλικ επάνω στη φωτογραφία για να δείτε τη συνέχεια του άρθρου.
Οι λύκοι αγαπούν την Ανίτα.
H Ανίτα φρόντιζε τους λύκους που βρίσκονται στον Πολικό Ζωολογικό Κήπο της Νορβηγίας για περίπου δύο χρόνια. Κάποτε έφυγε για κάποιους μήνες, και όταν επέστρεψε οι λύκοι όχι απλά τη θυμόταν αλλά θέλησαν να της δείξουν την αγάπη τους.
Μεγαλώνοντας στην Ελλάδα της Κρίσης
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=12269
Μεγαλώνοντας στην Ελλάδα της Κρίσης
02/02/2012
Το “όλα για σας τα κάνουμε”, είναι ένα από τα διαχρονικά κλισέ της ελληνικής κοινωνίας. Ένα σύνθημα – άλλοθι που επικαλέστηκαν γενιές επί γενεών νεοελλήνων, όποτε ξέμεναν από επιχειρήματα και ένιωθαν υποχρεωμένοι να απαντήσουν κάτι σε αυτονόητα ερωτήματα. Σε κάθε είδους ερωτήματα, λιγότερο ή περισσότερο σοβαρά, ακόμη και σε στενό οικογενειακό κύκλο. Δεν υπάρχει έφηβος που να μην έχει εισπράξει αυτή την απάντηση και να μην εκνευρίστηκε με τους γονείς του. Από την άλλη πλευρά, είναι δεδομένο ότι υπάρχουν πράγματι περιπτώσεις όπου όλοι οι γονείς θα ήθελαν πολύ να πουν “γιατί εμείς ξέρουμε ποιό είναι το σωστό και εμείς αποφασίζουμε”, αλλά όλοι θέλουν (θέλουμε) να αποφύγουμε αυτή την απάντηση για να μην κατηγορηθούμε ως καταπιεστικοί ή οπισθοδρομικοί.
Οι σημερινοί 18άρηδες είναι μια γενιά που, όπως όλες οι προηγούμενες, διαφέρει πολύ από τις γενιές που προηγήθηκαν. Αυτή είναι μία σχεδόν αυταπόδεικτη αλήθεια. Αυτά που μεσολάβησαν είναι πολλά: βιώματα, κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές, η τεχνολογική εξέλιξη και το Ιντερνετ, η πλήρης ενσωμάτωση της Ελλάδας στην Ευρώπη, όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν τα παιδιά που έγιναν έφηβοι μετά από το 2000. Αυτή η γενιά, που προετοιμάζεται να βγει στην αγορά εργασίας, γνωρίζοντας ότι ήδη ο ένας στους δύο νέους είναι άνεργος στην Ελλάδα.
Η γενιά που αντέστρεψε το κλισέ “όλα για σας τα κάνουμε” και το μετέτρεψε από άλλοθι σε κατηγορία: “Ολα εσείς τα κάνατε!”
Η γενιά που αντέστρεψε το κλισέ “όλα για σας τα κάνουμε” και το μετέτρεψε από άλλοθι σε κατηγορία: “Ολα εσείς τα κάνατε!”
Το επιστρέφει στις προηγούμενες γενιές και αναμένει απάντηση. Αλλά οι απαντήσεις σπανίζουν τώρα τελευταία και τα παιδιά που, κατά βάθος, τα ξέρουν όλα (το λέει κι ο Σαββόπουλος) είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένα να τις αναζητήσουν μόνα τους.
Το protagon.gr αγαπά όσους μας βοηθούν να σκεφτόμαστε διαφορετικά και προσκαλεί, από σήμερα, τους μαθητές της Ελληνογερμανικής Αγωγής σε ένα ανοιχτό διάλογο. Αυτό είναι και το μεγάλο πλεονέκτημα των Νέων Μέσων: μπορούμε να ακουγόμαστε όλοι.
Το protagon.gr αγαπά όσους μας βοηθούν να σκεφτόμαστε διαφορετικά και προσκαλεί, από σήμερα, τους μαθητές της Ελληνογερμανικής Αγωγής σε ένα ανοιχτό διάλογο. Αυτό είναι και το μεγάλο πλεονέκτημα των Νέων Μέσων: μπορούμε να ακουγόμαστε όλοι.
- 1
Η γενιά του Facebook αλλάζει
του Θοδωρή Κανελλόπουλου
Είναι γεγονός ότι οι επιπτώσεις στη ζωή των νέων εξαιτίας της κρίσης είναι πολλές. Επηρεάζει όλες τις οικογένειες χωρίς να κάνει διακρίσεις σε πλούσιους ή φτωχούς αφού τα έξοδα για ψυχαγωγία και ένδυση έχουν μειωθεί δραματικά. Πλέον πολλοί νέοι σκέφτονται ξανά και ξανά πριν πραγματοποιήσουν μια αγορά ενώ άλλοι προσπαθούν να βρούν δικαιολογίες για να γλιτώσουν το κέρασμα στους φίλους τους.Πολλά παιδιά ενώ πριν είχαν το μυαλό τους στα ρούχα ή στο ποδόσφαιρο, τώρα πλέον έχουν αλλάξει τελείως τους προβληματισμούς και τις σκέψεις τους.
Σε γυμνάσια και λύκεια γίνεται συχνότερα από κάθε άλλη χρονιά λόγος για τον τρόπο λειτουργίας του συστήματος και της οικονομίας.
Για να πούμε, όμως και την μαύρη αλήθεια οι πολύωρες συζητήσεις που πραγματοποιούνται στο facebook αλλά και στο twitter αποτελούν μια ανακούφιση για πολλούς γονείς οι οποίοι βρίσκονται σε οικονομικό αδιέξοδο.
Συνοψίζοντας πιστεύω πως πρέπει να συλλογιστούμε εάν αυτή η γενιά του facebook όντως δεν σκέφτεται τα προβλήματα της σημερινής κοινωνίας και δεν ψάχνει λύσεις για να βοηθήσει την οικογένεια τους να φύγει από τον φαύλο κύκλο της απόγνωσης. Και όπως όλοι οι αναγνωρισμένοι και σημαντικοί άνθρωποι λένε το μέλλον είναι η νέα γενιά και πρέπει να της δώσουμε την ευκαιρία να δείξει τι μπορεί να κάνει και σίγουρα θα κάνει πολλά περισσότερα από εμάς γιατί η κάθε νέα γενιά έχει περισσότερες γνώσεις από την προηγούμενη άρα και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. - 2
Μπορώ ή όχι να βοηθήσω;
της Ίριδος Καλλιαροπούλου, 18 ετών
Είσαι 18 χρονών. Και όλα γύρω σου είναι όμορφα. Και κάποιες στιγμές είναι όλα άσχημα. Νοιώθεις ότι όλα αλλάζουν, σε σένα και στους άλλους γύρω σου. Και σκέφτεσαι διαφορετικά. Ξαφνικά έχεις όνειρα και φαντάζεσαι τον εαυτό σου στο μέλλον. Σκέφτεσαι πως εσύ στη ζωή σου θα κάνεις τα πάντα: θα ταξιδέψεις, θα γνωρίσεις ανθρώπους από όλο τον κόσμο, θα σώσεις τα παιδιά που πεινούν και πεθαίνουν από ΑΙDS. Θα τα κάνεις όλα και είσαι πολύ περήφανος με τον εαυτό σου.
Και εκεί που τα σχέδιά σου έχουν λάβει γιγαντιαίες διαστάσεις μέσα στο μυαλό σου και είσαι έτοιμος να γίνεις ο σωτήρας της υφηλίου, ανοίγεις την τηλεόραση… Και σου λένε ότι είσαι τεμπέλης. Ότι οι γονείς σου είναι τεμπέληδες. Ότι χρωστάς χρήματα σε ανθρώπους που ούτε τα ονόματά τους δεν μπορείς να προφέρεις. Ότι θα δουλεύεις μέχρι τα 70 σου, θα παίρνεις 600 ευρώ και πολλά είναι τέτοιος κλέφτης που είσαι. Και εκείνη την ώρα αναρωτιέσαι: μα πότε πρόλαβα να βλάψω κάποιον οικονομικά για να πρέπει να τον ξεπληρώνω όλη μου τη ζωή; Ξέρετε ποιο είναι το χειρότερο; Ότι εκείνη τη στιγμή που βλέπεις όλους εκείνους με τα κοστούμια και τα κοσμήματα που σου ζητάνε τα εκατομμύριά τους, καταλαβαίνεις γιατί τα παιδιά αυτού του κόσμου πεινάνε και πεθαίνουν το ίδιο λεπτό. Και ξέρεις πια ότι αυτό δε θα αλλάξει και ότι είναι πολύ πιθανό εσύ να μην καταφέρεις ποτέ να βοηθήσεις.
- 3
Ελλάδα του παραλογισμού
της Ευαγγελίας Χειμώνα, 17 ετών
Κυριακή 12 Φεβρουαρίου, το κέντρο της Αθήνας έχει γίνει έρμαιο της φαυλότητας και της ανοησίας που δυστυχώς διέπει μεγάλο σύνολο ελλήνων κατά βάση πολιτών. Ακόμα και στην περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας έπιπλα εξφενδονίζονται από τα μπαλκόνια πολιτικών γραφείων. Η πάλαι ποτέ υψηλή πολιτισμική αξία που χαρακτήριζε την Ελλάδα έχει τώρα καταβαραθρωθεί. Η χώρα που κάποτε ήταν γνωστή ως η γενέτειρα της δημοκρατίας οδηγείται σταδιακά σε πολιτιστικό και ηθικό αυτοχειριασμό. Οι πολιτικοί αρχηγοί ως συνήθως αρνούνται κατηγορηματικά να παραγκωνίσουν τον υπέρμετρο εγωισμό που τους διακατέχει προκειμένου να δράσουν με γνώμονα το συλλογικό συμφέρον.Είναι αδιαμφισβήτητο σαφώς το γεγονός πως τα άτομα που απαρτίζουν την πολιτική κοινότητα δεν είναι σε καμία περίπτωση τα ιδανικά, ωστόσο όλοι μας είμαστε συνυπεύθυνοι για την τωρινή εξαθλίωση της χώρας. Καταδεχόμαστε να αποκαλούν τη χώρα “Ελλάδα της μίζας και της φοροδιαφυγής”. Εγώ θεωρώ βέβαια πως ο ορθότερος χαρακτηρισμός είναι “Ελλάδα του παραλογισμού” . Μετά λύπης μου συνειδητοποιώ ότι ζω σε μια χώρα ως γνωστόν πολιτικά διεφθαρμένη αλλά και κοινωνικά αλλοτριωμένη και αυτό με απογοητεύει ως νέο πολύ...
Η ηθική κρίση όμως στο ελληνικό κοινωνικό σύνολο προυπήρχε. Το καίριο ζήτημα είναι ωστόσο πως η τελευταία σε συνδυασμό με το χαμηλό βιοτικό επίπεδο της Ελλάδας δύναται να οδηγήσει το λαό σε ολοκληρωτική ηθική κατάπτωση, στον απόλυτο αμοραλισμό. Όλο το παραπάνω αποτελεί έναν φαύλο κύκλο από τον οποίο ,αν δεν ενεργήσουμε δυναμικά και δε μεταβάλλουμε την κοσμοθεωρία μας , δεν θα απαγκιστρωθούμε ποτέ... - 4
Egypt & Libya: around the corner
του Ανδρέα Τσαγκουρνή, 18 ετών
Ποιος μπορεί να πάρει στα σοβαρά παιδιά του ιδιωτικού; Ζουν μέσα στη γυαλα του αστικού περιβάλλοντος.Και τι ξέρουν για τη ζωη; Τίποτα. Λαθος. Μπορεί η ζωή τους να ειναι εύκολη αλλά ξέρουν πολλά για αυτή
Σε μια τέτοια κοινωνικό-οικονομική συγκυρία πολλοί μπορούν να κάνουν εικασίες κ προβλέψεις για το μέλλον κ τις συνέπειες της συγκύριας αυτής. Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται όμως στον οικονομικό τομέα.
Τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης δεν έχουν και τόσο αγαθές προθεσεις. Προσωπικα πιστεύω ότι προσπαθούν συντονισμένα να αποδείξουν οτι οι μονοκομματικές κυβερνήσεις είναι καλυτερες. Γι αυτό το λόγο ο κύριος Παπαδημος, όντας ο ίδιος υπέρτατος γνώστης του τραπεζικού συστήματος, δεν έχει τον πλήρη έλεγχο σε ότι αφόρα τις οικονομικές διαπραγματευσεις... Το θέμα ειναι όμως οτι με όλη την ανοργανωσιά κ την ανευθυνότητα δεν έχουμε χειροπιαστά αποτελεσματα. Οι μισθοί μειώνονται σε αντιθεση με την ανεργία η οποια περναει περιοδο εξαρσης. Οι συνταξιουχοι δεχονται περικοπες εκατονταδων ευρω. Ο αριθμος των αστεγων αυξανεται δραματικα τη στιγμη που ασκοπες φορολογησεις στερουν χρημαματα απ την αγορα.
Αν δεν αλλαξει κατι αμεσα, που δεν νομιζω να αλλαξει τοτε πιστευω η κατασταση θα εξελιχθει οπως στην Αίγυπτο και τη Λιβύη. Μονο που τοτε η αντιδραση θα ειναι πηγαια κ οχι υποκεινουμενη. Γιατι το βασικοτερο ενστικτο ειναι αυτο της αυτοσυντηρησης.. Η ιστορια επαναλαμβανεται. Καιρος να μαθουμε απ' αυτη.
- 5
To αφεντικό κι ο σκύλος
Εμένα ο πατέρας μου με είχε μάθει από μικρό να κάνω οικονομία και δυσανασχετούσα. Τώρα αισθάνομαι πολύ τυχερός που μού έβαζε περιορισμούς στα «θέλω» μου. Βλέπω παιδιά στην ηλικία μου που -δυστυχώς γι αυτά- ο πατέρας τους δεν τα είχε μάθει να κάνουν οικονομία στα λεφτά και στις επιθυμίες.
Όσο δύσκολο είναι για τα παιδιά τόσο και δυσκολότερο είναι για τη γενιά των γονέων τους, τη γενιά που έζησε τις δεκαετίες της αφθονίας στη νεότητά της. Πώς να συνηθίσουν αυτοί στο οικονομικό μάζεμα όταν πριν από μερικά χρόνια έπαιρναν ακόμα καταναλωτικά δάνεια με το κιλό; Λένε από την άλλη ότι εμείς οι 17άρηδες και οι 18άρηδες είμαστε η γενιά της αφθονίας. Εμένα που λες μου φαίνεται πως είμαστε αυτοί που θα θάψουμε τη γενιά της αφθονίας.
Και από την άλλη έχουμε και αυτό το πολιτικό σύστημα. Θα το θάψουμε και αυτό μαζί με τη γενιά της αφθονίας; Καλή ερώτηση. Η οικονομία κυριαρχεί επί της πολιτικής. Είναι σαν ένα σκυλί που όχι μόνο τρέχει πιο γρήγορα από το αφεντικό του, αλλά το δαγκώνει κιόλας για να τρέξει γρηγορότερα. Και αυτό το αφεντικό δεν έχει πλέον τη δύναμη να επιβληθεί. Αυτή είναι η πολιτική στις μέρες μας. Και εκεί έγκειται και η κρίση στην τελική. Όσο το αφεντικό δεν επιβάλλεται στο σκυλί, τόσο το σκυλί θα δαγκώνει. Και για θύμισέ μου, ποιός δίνει τη δύναμη στο αφεντικό; Α ναι, σωστά. Εσύ!!!
- 6
Επιβάλλεται να βάλουμε το δικό μας όνειρο μπροστά
της Δανάης Σταυροπούλου, 17 ετών
Ακούω συνέχεια το ίδιο πράγμα, από την τηλεόραση, τους γονείς μου, από όλο τον κόσμο. Δεν υπάρχουν χρήματα, δεν υπάρχουν δουλειές, είναι δύσκολα τα πράγματα. Αυτές οι φράσεις αποτυπώνονται στο μυαλό μου κάθε μέρα που περνάει όλο και πιο έντονα.
Οι συνθήκες είναι δύσκολες και μέσα σε αυτές εμείς οι έφηβοι καλούμαστε να σπουδάσουμε, να μορφωθούμε για να βγούμε έξω στον στίβο εργασίας. Αν μας αγχώνει; Πολύ.
Ακούω από κάποιους μεγαλύτερους να λένε ότι οι προηγούμενες γενιές έζησαν δύσκολες καταστάσεις, πολέμους, πείνα, κατοχή και σκέφτομαι ότι ίσως εμείς έχοντας όλα αυτά που οι γονείς μας προσφέρουν ή τουλάχιστον προσπαθούσαν όλα αυτά τα χρόνια, ίσως πρέπει να κάνουμε το δικό μας αγώνα για να δημιουργήσουμε τον δικό μας κόσμο, να κάνουμε τη δική μας προσπάθεια. Νομίζω ότι επιβάλλεται να βάλουμε το δικό μας όνειρο μπροστά και να το κάνουμε πραγματικότητα.
Ίσως αυτό που συμβαίνει να μας αναγκάσει όλους μικρούς και μεγάλους να γίνουμε περισσότερο συνεπείς, περισσότερο ανθρώπινοι με τους συνανθρώπους μας και να μην είμαστε τόσο ατομιστές, πράγματα που πιστεύω πως είναι απαραίτητα στην κοινή προσπάθεια που πρέπει να καταβάλουμε για να βοηθήσουμε πρώτα την ώρα μας και μαζί με αυτήν και εμάς τους ίδιους.
Άλλωστε κάποια στιγμή αργότερα και εμείς με την σειρά μας ίσως δημιουργήσουμε τις δικές μας οικογένειες και θα πρέπει κάτι να δείξουμε στα δικά μας παιδιά.
- 7
Έλληνας-Μιζέρια, έννοιες αντίθετες
του Παναγιώτη Μαστοράκη, 14 ετών
Η Ελλάδα αναμφίβολα βιώνει μια από τις δυσκολότερες περιόδους της ιστορίας της. Εξαιτίας των πολλών λάθος χειρισμών που έγιναν από τους πολιτικούς μας, αλλά και με σημαντική ευθύνη των Ελλήνων πολιτών για όσα έπρεπε να κάνουν και δεν έκαναν και σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση που πλήττει την Ευρώπη. Έτσι η χώρα μας βρίσκεται στα πρόθυρα μίας οικονομικής καταστροφής, με ανυπολόγιστες αρνητικές συνέπειες για την ελληνική κοινωνία.Για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο έχουν παρθεί μέτρα εξοντωτικά για τον λαό, που έχουν γίνει εφιάλτης για τον μέσο έλληνα που βλέπει ότι όσα έχει χτίσει τόσα χρόνια με κόπο και ιδρώτα μπορεί να γκρεμιστούν σε λίγους μήνες. Πλέον δεν εργάζεται για να βελτιώσει το βιοτικό του επίπεδο, αλλά εργάζεται για να επιβιώσει και να εξασφαλίσει τα αναγκαία. Είναι οργισμένος με τους Έλληνες πολιτικούς που θεωρεί υπαίτιους για την κρίση. Οι Έλληνες τόσα χρόνια, έχοντας μάθει στις ανέσεις, στα πολλά υλικά αγαθά και ένα μεγάλο μέρος του λαού στη λίγη δουλειά, ευνοημένοι απ’ την κατάσταση που επικρατούσε για πολλά χρόνια, ανέχτηκαν καταστάσεις και φαινόμενα όπως η αδιαφάνεια στη διαχείριση των κρατικών θεμάτων, η ατιμωρησία, το ρουσφέτι. Ό,τι γινόταν στην κοινωνία γινόταν και στην πολιτική ζωή του τόπου όπου με τα «κοινά» κατά κύριο λόγο ασχολούνται άνθρωποι με μόνο σκοπό την αποκόμιση προσωπικών οφελών, κάνοντας κατάχρηση της εξουσίας που τους έδωσε ο λαός.Μήπως όμως πρέπει να ξυπνήσουμε και με ψυχραιμία να ψάξουμε για απαντήσεις στην κρίση; Πρώτα σε θέματα που αφορούν την καθημερινή ζωή, για να περάσει η κοινωνία το πρώτο ξαφνικό σοκ, γιατί όλοι μαζί οι πολίτες σίγουρα μπορούμε. Και αμέσως μετά να δούμε το μέλλον της πατρίδας μας και της δικής μας γενιάς, μην χαθεί και αυτή, όπως οι πρώτες μεταπολεμικές γενιές, και χάσει και άλλο «έδαφος» η Χώρα μας σε σχέση με τον υπόλοιπο δυτικό κόσμο.Η χώρα μας δεν πρέπει να «μαραζώσει» και να «πεθάνει». Γι’ αυτό τη σημερινή κρίση πρέπει να την εκλάβουμε ως ευκαιρία για να δημιουργήσουμε σειρά αλλαγών σε όλους τους τομείς, με αποτέλεσμα μια πιο δυνατή Χώρα που θα διασφαλίζει στους πολίτες ένα καλύτερο αύριο. Οπότε το κεφάλι ψηλά και με δουλειά σε όλους τους τομείς πολλά μπορούν να διορθωθούν και να αλλάξουν προς το καλύτερο. Γιατί η μιζέρια του Έλληνα δεν του πάει!!! - 8
Από το σούσι στο σουβλάκι
της Χριστιάνας Τσαντρίζου, 14 ετών
Κάθε απόγευμα ο ίδιος τσακωμός με τους γονείς μου: ‘άκου και καμία είδηση να δεις τι γίνετε γύρω σου!’ Κάνω λοιπόν το χατίρι τους και κάθομαι στις οχτώ να ‘ενημερωθώ’. Αλλά κάθε φορά το ίδιο πρόβλημα, τόσοι οικονομικοί όροι, μου φαίνονται σαν να μην ακούω ειδήσεις στην γλώσσα μου. Εγώ δεν καταλαβαίνω έτσι “τι γίνεται γύρω μου”. Tο καταλαβαίνω από τις αλλαγές στον τρόπο ζωής μου.Μία ολόκληρη εβδομάδα κανονίζεις με τους φίλους σου να βγείτε, τόσα χρόνια το μόνο εμπόδιο που συναντούσες ήταν ότι δεν μπορούσαν όλοι το Σάββατο στις εφτά και το πρόγραμμα άλλαζε για τις οχτώ. Τον τελευταίο καιρό μαζί με την ερώτηση ‘πότε μπορείς’ κάνεις και μία άλλη ‘έχεις λεφτά αυτήν την εβδομάδα;’.Έτσι λοιπόν το καθιερωμένο shopping therapy με τις φίλες σου όλο και αναβάλλεται ώσπου ακυρώνεται τελείως, γιατί οτιδήποτε καινούριο θεωρείται περιττή πολυτέλεια. Δεν πτοείσαι όμως, προτείνεις να πάτε σινεμά. Αν και το εισιτήριο πλέον έχει 10€ είναι ένα έξοδο που μπορείς να κάνεις μία φορά τον μήνα.Δεν είσαι όμως ο τύπος ανθρώπου που τον καλύπτει μία έξοδος τον μήνα. Πρέπει να φερθείς έξυπνα ώστε να μην χρειαστεί να καταπιεστείς. Τι θα έλεγες για ένα σουβλάκι στην πλατεία με την παρέα σου, ένας τρόπος διασκέδασης που δεν απαιτεί πολλά μόνο καλή διάθεση και φυσικά την κατάλληλη παρέα. Εξοικονομείς λοιπόν πολύ εύκολα, χρήματα, που μπορείς να διαθέσεις κάπου αλλού.Κατά την γνώμη μου στις μέρες μας οι νέοι μπορούν να περνάνε καλύτερα από τους μεγαλύτερους γιατί είναι πιο ευπροσάρμοστοι και καταδεχτικοί στα νέα δεδομένα που έχουν να αντιμετωπίσουν. Αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή σιγά-σιγά υιοθετούν ένα πιο συλλογικό πνεύμα στις διασκεδάσεις τους και σίγουρα πιο οικονομικό.Αν και έφηβοι ακόμα μπορούμε να έχουμε μια αντικειμενική γνώμη για όσα συμβαίνουν και αυτό γιατί επηρεάζουν και εμάς. Όμως η δική μας ματιά βλέπει τα πράγματα από μια άλλη οπτική γωνία, μία πιο αισιόδοξη. Γιατί μπορεί και τα δικά μας έξοδα να έχουν μειωθεί δεν έχει μειωθεί όμως η διάθεση και το κέφι μας για ζωή και αυτό είναι ένα λάθος που έκαναν οι γονείς μας. Παραδόθηκαν στις εξελίξεις χωρίς να προσπαθήσουν να προσαρμοστούν, όσο αυτό κι αν είναι δύσκολο!!! - 9
Γράφοντας ιστορία χωρίς παρενθέσεις
της Νίκης Βρούτση, 14 ετών
Η μιζέρια και η αγανάκτηση έχουν κυριεύσει τα πρόσωπα των μεγάλων, οι τσακωμοί και οι πολιτικές διαφωνίες έχουν κατακλύσει τις ζωές μας. Όλοι αναφέρουν την οικονομική αδυναμία, κανείς, όμως, δεν αναφέρει την αδυναμία παροχής κατάλληλης εκπαίδευσης στη νεολαία, κανείς δεν αισθάνεται ενοχές για το γεγονός ότι δε μπορούμε να την καταρτίσουμε με τα απαραίτητα μέσα, έτσι ώστε όταν φτάσει η κρίσιμη στιγμή να περάσει σε αυτή η σκυτάλη, να φανεί ακόμα πιο έτοιμη, δυνατή και καταρτισμένη από τους προηγούμενους δρομείς.Ενώ παλεύουμε να επιβιώσουμε σε μία απέραντη έρημο, μία υπόσχεση για καλύτερη παιδεία ξεπηδά από τον ορίζοντα και φαντάζει σαν όαση, σαν παράδεισος μέσα στην κόλαση. Όταν φτάνει όμως η στιγμή της κρίσης, αποδυκνείεται μία ψευδαίσθηση, εξαφανίζεται και μας αφήνει μόνους, με μοναδικό σύντροφο τη δίψα μας για ουσιώδη γνώση.Όπως ακριβώς δε μπορεί να υπάρξει πουλί χωρίς φτερά, έτσι και εμείς, η νέα γενιά, δίχως τα απαραίτητα εφόδια, δε θα καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες και τα προβλήματα που υπάρχουν έξω από τον μικρόκοσμο στον οποίο ζούμε προσωρινά.Όμως δεν πρέπει να παραδοθούμε. Δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε τον αγώνα. Αν δε θέλουμε να αποτελέσουμε μία «παρένθεση» στην Ιστορία μας όπως πολλές άλλες που υπήρξαν παλαιότερα αλλά να ξεχωρίσουμε ως η γενιά της ανατροπής που απεγκλώβισε τη χώρα από τη φυλακή που η ίδια δημιούργησε, πρέπει να πιστέψουμε στους εαυτούς μας, να αφήσουμε πίσω τις προκαταλήψεις και να καταρρίψουμε όλα τα στερεότυπα.Να παλέψουμε για τις αξίες και τα ιδανικά μας και να αφήσουμε παρακαταθήκη στις γενιές που θα μας διαδεχτούν μία Ιστορία γεμάτη επιτεύγματα και κατορθώματα που θα τους γεμίζει περηφάνια. Για να μη βιώσει λοιπόν κανείς άλλος την αγανάκτηση και απογοήτευση που έχουμε αισθανθεί, πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά, να πάμε ένα βήμα μπροστά και να διαψεύσουμε όσους πιστεύουν ότι το να παλεύεις για τα όνειρα και τα ιδανικά σου είναι χαμένη υπόθεση. - 10
Welcome to Greece
της Αναστασίας Στατήρη, 18 ετών
Πολλοί από αυτούς είναι γομάρια 30 χρονών ΚΑΙ! αλλά ζουν ακόμα με τους γονείς τους. Πολλοί από αυτούς έχουν αυτοκίνητο των 50.000 ευρώ, αλλά αρνούνται να δώσουν στον παρκαδόρο τα 5 ευρώ, γιατί τα θεωρούν κοροϊδία. Νηστεύουν όποτε το θυμούνται και φυσικά με διαφορετικούς όρους κάθε φορά. Μισούν τους δημοσίους υπαλλήλους αλλά όνειρο ζωής είναι να γίνουν ένας από αυτούς. Αυτοί είναι οι Νεοέλληνες;
Λοιπόν, η αλήθεια είναι πως η οικονομική κρίση έφερε στην επιφάνεια πολλούς κακομαθημένους από εμάς. Από τη μια διαμαρτυρόμαστε και μυξοκλαίμε για τις μαύρες τρύπες στα δημόσια ταμεία, για τη κακοδιαχείριση και τη διαφθορά και απ’ την άλλη προσπαθούμε με κάθε τρόπο, είτε νόμιμο άρα και ηθικό (ας γελάσω) είτε παράνομο να χωθούμε σε μια δημόσια υπηρεσία να νομιμοποιήσουμε το αυθαίρετό μας.
Ο Έλληνας όμως ξέρει κάτι καλά και αυτό είναι να επιρρίπτει τις ευθύνες σε όλους πέρα από τον ίδιο. Το κακό είναι πως η νεολαία κοιμάται, υπνωτισμένη μέσα στη φροντίδα του διαδικτύου. Πολλοί, ακόμη και σήμερα το 2012, πιστεύουν πως για την κατάντια μας φταίνε τα 400 χρόνια τουρκικής σκλαβιάς. Κατηγορώντας λοιπόν τους γείτονες και τους πολιτικούς μας, η κατάσταση μάλλον δεν αλλάζει. Έτσι, αν ο ψηφοφόρος είναι ατομιστής και συμφεροντολόγος, τότε και ο πολιτικός θα προσαρμοστεί ανάλογα.
Τελικά μήπως ως λαός κάνουμε κάτι λάθος ή εμείς έχουμε δίκιο και ο υπόλοιπος πλανήτης άδικο; - κλασική νοοτροπία Έλληνα…
- 11
Ο πους της καθέτου αρχή δια την γεωμετρίαν
του Ανδρέα Τζαγκουρνή, 17 ετών
Παιδεία: 1 H συστηματική παροχή γνώσεων, η διαδικασία αγωγής που στοχεύει στην πνευματική άνοδο του πνευματικού επιπέδου (κατά τον Γ.Μπαμπινιώτη). Και ξαφνικά μου γεννιέται το ερώτημα… Σε ποιά χώρα μεγάλωσαν οι συγγραφείς του συγκεκριμένου λεξικού;
Η κατάσταση της Παιδείας στη χώρα συνδυάζει την τραγικότητα με το στοιχείο της γελοιότητας. Οι υπουργοί, που δεν κατανοούν τα προβλήματα της Παιδείας. Υπουργοί που στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια αφού δεν είναι βέβαιοι για την ποιότητα του έργου τους. Οι καθηγητές. Μονιμότητα, 4 μήνες διακοπές και καθόλου έλεγχος. Καθηγητές που το θεωρούν αδιανόητο να απαντήσουν σε απορίες με τη μόνιμη δικαιολογία “μα πάτε φροντιστήριο”. Αλλά ας μην τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι. Γιατί σε κάθε κανόνα υπάρχουν και εξαιρέσεις.
Σχολεία με κάγκελα στα παράθυρα και χωρίς θέρμανση. Με προαύλια που είναι στρωμένα από μπετόν, χαλίκι και πίσσα. Με τα σκουριασμένα μετακινούμενα τέρματα και τις μπασκέτες που τρίζουν και φοβάσαι να περάσεις από κάτω.
Καταλήγουμε ασφαλώς στο συμπέρασμα ότι ο μαθητής δεν έχει ιδιαίτερα κίνητρα για να ενδιαφερθεί για το σχολείο. Γεγονός για το οποίο ευθύνεται η εκάστοτε κυβέρνηση καθώς επίσης και η κοινωνία που δεν αντιδρά σε μια κατάσταση η οποία δεν φαίνεται να έχει τέλος. Γιατί με το σύστημα αυτό τα παιδιά βγαίνουν από τα σχολεία κοινωνικά ανάπηρα. Χωρίς κριτική σκέψη με ένα κάρο άχρηστες για την μετέπειτα ζωή τους γνώσεις, όπως και αυτή του τίτλου.
- 12
H αυτοβελτίωση είναι η μεγαλύτερη επανάσταση
της Τάνιας Γαλάνη, 19 ετών
Η λέξη κρίση έχει γίνει παγκόσμια μια τσίχλα,όχι και τόσο νόστιμη στους λαούς. Κρίση, όμως, ετυμολογικά σημαίνει απότομη όξυνση ενός προβλήματος. Άρα,το πρόβλημα υπήρχε και κάποιοι το αφήσαν να πάρει διαστάσεις.Και τι κάνουμε εμείς για αυτό; Τι κάνουμε σε αυτον τον πόλεμο τον οικονομικό αλλά πιο πολύ σε αυτόν τον πόλεμο των λανθασμένων μηνυμάτων που δεχόμαστε; Τι κάνουμε για αυτήν την φαινομενική δημοκρατία,που μας κυβερνάει η τηλέοραση, το φερέφωνο του καπιταλισμού; Οι παλιοί θεωρούν ότι η λύση είναι να ξεσηκωθεί σε επανάσταση η νεολαία, οι φοιτητές.Σε αυτήν την περίπτωση η αντίδραση δεν ξέρω κατα πόσο θα ήταν αποτελεσματική.Οι εξελίξεις κινούνται τόσο γρήγορα που δεν θα καταλαβαίνουμε σε λίγο πόσο ραγδαία θα εξελίσσεται η οικονομία και το πολιτικό σύστημα. Θα τρέχουμε για τον πάτο και παρακολουθώντας ανελλιπώς όλα αυτά θα χάνουμε την αυτοβελτίωση μας. Αυτή η αυτοβελτίωση είναι η μεγαλύτερη επανάσταση. Δεν πρέπει να αφήσουμε τίποτα και κανέναν να βλάψει την συνείδηση μας, την διάθεση για ζωή , για δουλειά, για φιλίες, για διασκέδαση και χωρίς λεφτα, για ψυχαγωγία, για την τέχνη.Τέλος,δεν πρέπει να στερήσουμε από τους εαυτούς μας με το να ασχολούμαστε με τον έρωτα. Το πιο όμορφο συναίσθημα και ας είναι άδειο το πορτοφόλι μας.Τα πιο ωραία πράγματα δεν χρειάζονται λεφτά Ατομική προσπάθεια σίγουρα. Άλλωστε, όποιος λέει ότι είναι ευτυχισμένος με τα υλικά αγαθά ξεγελάει τον εαυτό του πιο πολύ ακόμα από ότι η τηλεόραση τους πολίτες κ ο υπολογιστής τους νέους. Για αυτό, μη χάνουμε χρόνο.
- 13
Τι μας λείπει τελικά;
της Αλίκης Ζωγράφου, 18 ετών
Άκουγα πριν λίγο καιρό κάποιους νέους να συζητούν μπροστά από τους καφέδες και και πάνω από το τάβλι τους για την εκπαίδευση.
«Το ελληνικό σχολείο. Μια πονεμένη ιστορία. Ένα ανεπαρκές και άδικο σύστημα αξιολόγησης, σχολεία χωρίς τις απαραίτητες εγκαταστάσεις, καθηγητές που αδιαφορούν για το μάθημα και τους μαθητές. Μια παιδεία που υπολειτουργεί. Τεχνοκρατικό σύστημα που δε βοηθά τους νέους να εξελιχτούν σε άξιους πολίτες».
Τέτοια παράπονα και σχόλια θα ακούσεις σε μια τυπική συζήτηση για το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα. Κι όμως υπάρχουν σχολεία, στα οποία όλα αυτά αναιρούνται. Με άψογες υποδομές. Με καθηγητές οι οποίοι αγαπούν τη δουλειά τους, ζουν για να διδάσκουν. Η χαρά τους είναι η πρόοδος των μαθητών τους.
Παρόλα αυτά οι μαθητές των σχολείων αυτών δε φαίνονται ευχαριστημένοι. Τι μας λείπει τελικά; Αυτό που λείπει από τον Έλληνα μαθητή είναι η νοοτροπία που θα έπρεπε να τον χαρακτηρίζει.
Αν δεν εκτιμάς αυτά που σου παρέχονται, όσο ελλιπή κι αν είναι, δε θα προοδεύσεις ποτέ. Συμφωνώ με την απαίτηση να καταργήσουμε το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα. Να το γκρεμίσουμε να το κάψουμε στο πυρ το εξώτερον! Αλλά τι θα χτίσουμε στη θέση του; Αυτή την ερώτηση πρέπει να απαντήσουμε οπωσδήποτε πριν αρχίσουμε να καταστρέφουμε κάτι που ήδη υπάρχει. Δυστυχώς δεν έχω λάβει ως τώρα μια ικανοποιητική απάντηση από εμάς τους νέους. Και είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να πολεμήσει ο καθένας μέσα του.
Όσες διαδηλώσεις και πορείες κι αν γίνονται, δε θα είναι ποτέ αρκετές, αν δεν αλλάξουμε και μέσα μας.
- 14
Πώς δεν βλέπει ένας νέος την ελληνική κρίση;
του Κώστα Πικραμένου, 19 ετών
Το θέμα «πώς βλέπει ένας νέος την κρίση στην Ελλάδα» φαίνεται ανιαρό ακόμα και σε μένα. Γιατί καλώς ή κακώς ο νέος έχει δύο επιλογές: Ή θα γίνει βαρετός επαναλαμβάνοντας τα όσα ακούει από παρέες μεγάλων και δελτία ειδήσεων μαζί με μια γλυκανάλατη, αισιόδοξη κατακλείδα ή θα γίνει ενοχλητικός παπαγαλίζοντας τις αναλύσεις των αριστερών οικονομολόγων και κομμάτων.Θέλοντας να αποφύγω λοιπόν την δυσοίωνη αυτή προοπτική θα προσπαθήσω για αρχή να απαντήσω σε μια λιγότερο δημοφιλή ερώτηση «Πώς δεν βλέπει ένας νέος την ελληνική κρίση;»Καταρχάς δεν την βλέπει ως απότοκο της μίζας, των πελατειακών σχέσεων και γενικότερα της κακής νοοτροπίας, που μας δέρνει ως λαό! Και αυτό το λέει κάποιος ,που αν και νέος έχει ζήσει την εποχή του χρηματιστηρίου, όπου στις παραλίες άκουγες γιαγιάδες να μιλάνε με τον χρηματιστή τους και να σχεδιάζουν ελικοδρόμια και παλάτια. Και που φυσικά ξέρει για την αναξιοκρατία και τα συναφή. Γιατί λοιπόν θεωρώ, η ερμηνεία αυτή της κρίσης ,που υποστηρίζεται από διάφορους αναλυτές, υποψήφιους εθνάρχες και μεγαλοδημοσιογράφους είναι σκόπιμα βλακώδης και παραπλανητική;Επειδή η πραγματικότητα είναι απλή: Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, δεν μας έδιναν επί δεκαετίες δανεικά και κονδύλια από την καλή τους την καρδιά (ως παραδοσιακοί κουτόφραγκοι) αλλά επειδή προόριζαν για εμάς ,όπως για άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου έναν συγκεκριμένο ρόλο: να εισάγουμε τα προϊόντα τους! Και για να διευκολυνθεί η διαδικασία καλλιεργήθηκε και η απαραίτητη βλαχομπαρόκ αισθητική του καταναλωτή-τηλεθεατή, που όλοι μας ζήσαμε και ακόμα ζούμε. - 15
Είμαστε πνευματικά νεκροί
της Ειρήνης Κατσικέα, 18 ετών
Τώρα ίσως αρχίζει η γκρίνια ενός παιδιού. Ίσως αρχίζει η αλήθεια.
Το οικονομικό σύστημα καταρρέει, διότι απ’ ό,τι φαίνεται ισορροπούσε τόσο καιρό σε σαθρά θεμέλια και όλα τα λεφτά του κόσμου ήταν, εξ’ αρχής αέρας.
Τώρα, όλα τα κράτη παλεύουν να ανορθώσουν την παγκόσμια οικονομία και να εξασφαλίσουν το καθένα ένα μέλλον στη στρογγυλή τράπεζα της ισχύος. Ένα μίζερο τραπέζι από την πιο φίνα πορσελάνη.Δεν ξέρω πολλά από οικονομικά. Πιθανότατα δεν ξέρω τίποτα και μιλώ αυθαίρετα μα το θέμα μου είναι το εξής. Ας φανταστούμε για μια στιγμή ότι το θαύμα γίνεται, αφού φτάσουμε στον πάτο, δεν έχουμε πού να πάμε και ικανοποιούμε το πόρισμα της ιστορίας ότι η ανθρωπότητα κάνει κύκλους και πλέον παίρνουμε την ανηφόρα. Μετά;
Λεφτά θα υπάρχουν, ο καπιταλισμός θα δοξάζεται και πάλι, οι πλούσιοι παραδοσιακά, θα γίνονται πλουσιότεροι και λιγότεροι και οι φτωχοί το αντίθετο. Όλα καλά, σωστά; Να κανείς ποτέ δε σκέφτηκε ότι όλα αυτά δεν έχουν σημασία;
Εμείς είμαστε ήδη νεκροί. Πολύ μελοδραματικό; Έστω, πνευματικά ναρκωμένοι. Η κατανάλωση, που καταπνίγει τη μοναξιά, το φόβο και επωάζει τον εγωισμό μας. Κλασικά πράγματα, από τι αποτελείται μια καλή έκθεση Πανελλαδικών εξετάσεων ίσως.
Το πιο λυπηρό είναι ότι και να μην έγραφα αυτές τις γραμμές, πιθανότατα, τα πράγματα θα ήταν ίδια.
Ίσως ποτέ δεν είχαμε αληθινά τη δυνατότητα να υπάρξουμε ως γένος το οποίο θα πραγμάτωνε όλες τις φιλοδοξίες και τις προφητείες που ορίζαμε για τους εαυτούς μας από την αρχή των χρόνων.
Όχι, λάθος, το πιο λυπηρό είναι ότι ποτέ ένα 18χρονο θα πίστευε τις παραπάνω προτάσεις.
- 16
Μήπως τελικά η κρίση μπορεί να έχει και θετική επίδραση;
του Ιάσονα Στούπα, 17 ετών
Μια οικονομική κρίση εκτός από την οικονομική δυσχέρεια που προκαλεί σε μια οικονομία, και τις δυσκολίες που φέρνει αντιμέτωπους στους ανθρώπους, πάντα με βάση τα χρήματα, μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα και σε άλλες σημαντικές πτυχές της ζωής. Αν βγεις στον δρόμο πλέον αυτό που επικρατεί είναι μιζέρια και θλίψη η οποία αντικατοπτρίζεται στα λυπημένα πρόσωπα των ανθρώπων γύρω μας.Είναι πολύ σημαντικό να μην επηρεαστούμε τόσο πολύ από την κρίση και να φανούμε δυνατοί. Διότι, εξαιτίας της υπάρχουν δυνατότητες να καταφέρουμε να επιστρέψουμε στις ρίζες και να ζήσουμε μια ζωή η οποία να μην αποσκοπεί μόνο στο κέρδος. Γιατί δυστυχώς τον σημαντικότερο ρόλο στην παρακμή της κοινωνίας μας τον έχει παίξει το χρήμα και η επιδίωξη του.Ο μέσος άνθρωπος της εποχής μας έχει μάθει να ζει για να δουλεύει, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της μέρας του το περνάει κάνοντας κάτι που δεν του αρέσει μόνο και μόνο για να ζήσει πιο πλούσια. Είναι συνηθισμένος να ζει σε έναν κόσμο που το παν είναι τα υλικά αγαθά. Τα συναισθήματα όπως ο έρωτας και η φιλία έχουν παραμεληθεί.Αν δούμε ίσως την κρίση σαν μια ευκαιρία να αλλάξουμε πρώτα από όλα τους εαυτούς μας και να ξεφύγουμε από την υπερκατανάλωση, ώστε να γίνει μια επανεκκίνηση στον κόσμο, τα πράγματα να πάρουν μια άλλη τροπή. Μήπως τελικά η κρίση μπορεί να μας βγει και σε καλό; - 17
Η Ελλάδα μετράει
της Πέννυς Σταματαλάτου, 15 ετών
Θα..Θα..θα θα ανακάμψει η Ελλάδα..κάποτε. Κάποτε μπορούσε να προσφέρει πολλά σε μας τους νέους, κάποτε ήταν δίπλα μας. Η Ελλάδα του σήμερα; Τι γίνεται σήμερα; Τι άλλαξε; γιατί μας εγκατέλειψε έτσι τόσο απλά; Τα όνειρά μας, τις φιλοδοξίες μας για το μέλλον.
Πιστεύαμε ότι αυτή η χώρα θα μας έδινε την δυνατότητα να μορφωθούμε και να βρούμε δουλειά. Tώρα γιατί αρχίζει και μας εγκαταλείπει; Δεν φταίει αυτή όμως. Άλλοι φταίνε. Άλλοι μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση. Είναι αυτοί που μας μάγευαν με θα, θα, θα. Ποιος τους είπε όμως ότι εμείς θέλαμε να ζούμε μέσα σε ένα ψέμα;
Τώρα πλέον αρχίζω να καταλαβαίνω πως ζούσαμε με δανεικά. Και τώρα τι γίνεται; Τι είναι η οικονομική κρίση και η πτώχευση; Είμαι σε μια ηλικία που δεν μπορώ να σας δώσω τον ορισμό αυτών των λέξεων αλλά μπορώ να σας τις περιγράψω μέσα από αυτά που ακούω και βλέπω καθημερινά. Άρα κρίση σημαίνει να μην ξέρεις τι θα σου ξημερώσει την επόμενη μέρα. Να βλέπεις υγιείς άλλοτε επιχειρήσεις να βάζουν λουκέτο και συνεπώς όνειρα ανθρώπων να γκρεμίζονται. Συνανθρώπους σου να πεινάνε και όσο και να προσπαθείς να βοηθήσεις να μην αλλάζει τίποτα. Όμως, δεν τα παρατάμε. Έχουμε όνειρα. Έχουμε στόχους.
Εμείς το σήμερα μπορούμε να σώσουμε το αύριο διορθώνοντας τα λάθη του χθες.
- 18
Ανισόρροπη εποχή
της Χριστίνας Καλογεροπούλου, 17 ετών
Κρίση υπάρχει. Φυσικά και υπάρχει. Όλοι λίγο πολύ τη βιώνουμε, ο καθένας με διαφορετικό τρόπο. Είναι άδικο όμως το ότι τα πιο αθώα μέλη της κοινωνίας μας είναι αυτά που πληρώνουν στην ουσία τα λάθη.Σε ένα χρόνο θα έχω και εγώ λόγο στις εξελίξεις. Θα «μετέχω στα κοινά», όπως με τόσο ζήλο προσπαθούν να με πείσουν πως πρέπει να κάνω. Θα μπορώ να επιλέξω ποιος θα έχει λόγο για τη χώρα μου. Εγώ και τόσοι άλλοι στην ηλικία μου. Όμως τι να επιλέξουμε; Το γκρεμό ή το ρέμα;Αναρωτιέμαι γιατί εντυπωσιάζει τόσο η αποχή από τις κάλπεις κάθε χρόνο. Και επίσης αναρωτιέμαι γιατί αυτός ο φαύλος κύκλος δεν σπάει επιτέλους, και γιατί το καινούριο, ακόμη και στα πολιτικά κόμματα τρομάζει τόσο. Τόσα χρόνια με λύπη συνειδητοποιώ πως ανακυκλώνονται τα ίδια και τα ίδια ονόματα…τα ίδια και τα ίδια λάθη. Τώρα όμως τι κάνουμε;Είμαι πραγματικά περίεργη για το ποια θα είναι η εξέλιξη των πραγμάτων αλλά περισσότερο ποια θα είναι η εξέλιξη του εαυτού μου. Θα κάνω άραγε κάτι , ή θα παραμείνω μια ακόμη παθητική τηλεθεάτρια των εξελίξεων, όπως τόσοι και τόσοι στην κοινωνία αυτή; Ή απλά θα επαναλάβω τα ίδια λάθη που με τόσο μόχθο κατακρίνω; Άραγε νιώθει κάποιος εκεί έξω όπως νιώθω και εγώ; Είναι δέσμιος του φόβου του ή προσπαθεί να τον νικήσει, όπως θέλω να πιστεύω ότι κάνω και εγώ…; - 19
Στο καζάνι της πολιτικής
της Αλεξίας Παπαϊωάννου, 17 ετών
Στο καζάνι της πολιτικής συγχρωτίζονται κάθε λογής πρόσωπα, ιδεώδη, πρακτικές. Φαινόμενο της εποχής ή διαχρονικό, ο πολιτικός κόσμος φαντάζει λερός και όσοι τον απαρτίζουν είναι αιώνια αμφιλεγόμενοι. Ακόμη και απέθαντοι πολιτικοί ηγέτες που παραμένουν φεγγοβόλα σύμβολα καινοτομίας, μεταρρύθμισης και αυθεντικότητας πρωταγωνιστούν διηνεκώς σε «θεωρίες συνομωσίας»-ηθελημένα ή μη.
Ποιος ο ρόλος των νέων στην αέναη πλεκτάνη της τόσο παρεξηγημένης και διαστρεβλωμένης έννοιας «πολιτικής»;Οι νέοι της Ελλάδας στην πλειονότητά τους εμφανίζονται απαθείς, αδιάφοροι, ανίδεοι, μα πάντοτε αγανακτισμένοι. Υποσχεσιολογίες, λαϊκιστικοί λόγοι που αναβλύζουν επιβλητικότητα και πυροδοτούν ελπίδες και εν τέλει…τα πράγματα δεν εξελίσσονται κατά τις προβλέψεις… και οι προσδοκίες εξανεμίζονται αφήνοντας μια διάχυτη αίσθηση πανωλεθρίας. Αυτά τα γνωρίζουν λίγο πολύ όλοι. Με αυτά αγανακτούν πολύ όλοι .Η Ελλάδα είχε φτάσει στο σημείο να αναγάγει την πολιτική σε οικογενειακή υπόθεση. Οι εκλογές δεν παρέκκλιναν από την «παράδοση» και για πολλούς-αν όχι για τους περισσότερους-το παιδί δεν χρειαζόταν να αναζητήσει προτού επιλέξει. Ή πιο σωστά δεν επέλεγε καν. Ο ξεπεσμός της Ελλάδας και το χάος που περιέβαλλε το κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι ίσως να έχει ήδη μπει στη διαδικασία της αλλαγής .Δυστυχώς τα περισσότερα Ελληνόπουλα δεν είναι πολιτικοποιημένα, όμως δριμύτατα μειώνονται αυτά που στα τυφλά θα οικειοποιηθούν τις απόψεις της οικογένειας, ψηφίζοντας κοινώς τα ίδια ή τα ελαφρώς παραλλαγμένα.Με εξαίρεση νέους βαθιά κομματικοποιημένους-συχνά σε σημείο άτεγκτου φανατισμού-και νέους που ονειροβατώντας ασπάζονται «παρα-πολιτικές» ιδέες και εντάσσονται σε «αιρετικά κόμματα» που απαξιώνουν τα πάντα, ο μέσος νέος Έλληνας διαρρηγνύει τα ιμάτιά του στο βωμό ενός θολού οράματος, εμποτισμένου με ανακρίβειες, οργή και διακαή πόθο για ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις ,που παραμένουν όμως απροσδιόριστες.Νέοι ή μεγάλοι, ελάχιστοι είναι αυτοί που πράττουν με ευσυνειδησία και με σεβασμό στον εαυτό τους και το κράτος, που έχουν εμπεριστατωμένη γνώμη αναφορικά με τα κακώς κείμενα της εποχής και που έχουν εντρυφήσει στην κοινωνικοπολιτική ιστορία του τόπου τους, ώστε να μπορούν σθεναρά να προασπίσουν τα ιδανικά τους ,να αλλάξουν τα δρώμενα, να απαιτήσουν και να κατακτήσουν. Εξ ου και οι ατέρμονες πορείες διαμαρτυρίας που θεωρητικά στοχεύουν στο κοινό καλό και στην πράξη καταλήγουν πάντοτε σε αιματηρούς αγώνες κομματικοποιημένων «τσαμπουκαλευόμενων» διανθισμένες με καταστροφές ξένης περιουσίας και δακρυγόνα σπρέυ από ένθερμους επαναστάτες χωρίς αιτία…κυριολεκτικά.
- 20
Ελλάδα vs Γερμανία
του Δημήτρη Hertlein, 19 ετών
Όλα ξεκινάνε με την πτήση ελληνικής - παρακαλώ - αεροπορικής εταιρείας! Ακούς βέβαια για την κρίση, τα νέα μέτρα, τη μείωση του αφορολόγητου και όλο το πακετάκι περικοπών και απορείς: αν ισχύουν όλα αυτά, τί κάνουν όλοι αυτοί με τα σκι μπροστά σου στο τσέκ-ιν; Τι κάνει αυτή η ελληνίδα πίσω σου με την σακούλα-γίγας Jimmy Choo; Όλοι αυτοί ζουν σε ένα παράλληλο ελληνικό σύμπαν όπου τα χαρτονομίσματα των 500 ευρώ τα ξεκολλάς από την ταπετσαρία του τοίχου και η κρίση αποτελεί κάτι εξωπραγματικό; Το προσπερνάς όλο αυτό και λες πως αυτοί είναι από τους λίγους που έχουν την πολυτέλεια αυτή.
Από τότε που η βάση μου, λόγω σπουδών, είναι στην Γερμανία, οι 2 αυτές χώρες βρίσκονται μονίμως στο μυαλό μου σε ένα ντιμπέιτ, τα συν και τα πλην της κάθε μιας.
Σαν λαός είμαστε προγραμματισμένοι να μην σβήνεται το χαμόγελό μας ακόμα και στους πιο χαλεπούς καιρούς! Και αυτό είναι καλό. Έτσι έχουμε το κουράγιο να συνεχίσουμε στη σκληρή πραγματικότητα. Η έννοια χαμόγελο, σε αντίθεση με εμάς, είναι παντελώς άγνωστη στους Γερμανούς και η επικοινωνία σπάνια υπερβαίνει τα τυπικά πλαίσια.
Προσωπικά καταλήγω στο εξής: μπορεί οι φίλτατοι Γερμανοί φίλοι μας να έχουν τους πολιτικούς, τα ΜΜΜ στην ώρα τους και τη δύναμη αλλά εμείς έχουμε τον καλό καιρό και την αγάπη στη ζωή μας όσο μελό και αν ακούγεται αυτό. Και τα δύο αυτά είναι παράγοντες που μπορούν να μας κρατήσουν ενωμένους σε κάθε είδους κρίση είτε αυτή είναι οικονομική είτε ηθική.
- 21
Facecrisis
της Άννας Μαρίας Λυγερού, 14 ετών
Είσαι πλέον 14 χρονών. Ιδανική ηλικία για να αρχίσεις να ασχολείσαι ενεργά με όσα συμβαίνουν γύρω σου. Να παρακολουθείς τις πολιτικές εξελίξεις και να έχεις άποψη όχι μόνο για τα θέματα της καθημερινότητας αλλά και για όσα συμβαίνουν παγκοσμίως. Αυτά μουρμουράει η μαμά την ώρα που προσπαθώ να στείλω μήνυμα στην κολλήτη μου από το κινητό ή όταν απορροφημένη από το facebook δεν ακούω καν ότι κάτι με ρωτάει.
Ας είναι λοιπόν. Μάλλον θα έχει δίκιο. Ας προσπαθήσω δειλά-δειλά να μπω κι εγώ στο πνεύμα και να παρακολουθήσω τις ειδήσεις. Κρίση, επιτόκια, χρέος, spreads, ομόλογα, ΔΝΤ, ευρωζώνη και ξανά κρίση. Κρίση σε όλες τις γλώσσες ...crisis, Krise, crisi…
Πολύ ωραία αρχή. Τι είναι όλες αυτές οι άγνωστες λέξεις; Πως να καταλάβω τι γίνεται μέσα από αυτό τον κατακλυσμό όρων που δεν μου λένε τίποτα;
Ναι, καταλαβαίνω ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε άσχημη θέση, οι Έλληνες αντιμετωπίζουμε οικονομικά προβλήματα. Ο κόσμος διαμαρτύρεται. Τα βγάζει πέρα δύσκολα. Πολλοί άνθρωποι βρέθηκαν ξαφνικά χωρίς δουλειά , άλλοι ζουν με τον εφιάλτη ότι σε λίγο καιρό δεν θα είναι σε θέση να εξασφαλίσουν ένα βασικό εισόδημα για την οικογένειά τους, ενώ οι νέοι έχουν χάσει πια τις ελπίδες τους να βρουν μια απασχόληση έστω, που να τους προσφέρει τα απαραίτητα για να μπορούν να ζήσουν ανεξάρτητοι και να σταματήσουν να επιβαρύνουν την οικογένειά τους. Ο κόσμος έχει σταματήσει να κάνει σχέδια ακόμα και για τα πιο απλά, για μια εκδρομή, ένα ταξίδι, για τις διακοπές. Πόσο μάλλον για τα πιο σημαντικά. Τι θα σπουδάσουν τα παιδιά τους, πού θα σπουδάσουν ακόμα και αν πρέπει να σπουδάσουν. Φόβος για το αύριο. Πόσο άσχημο συναίσθημα! Αυτό βιώνω εγώ, αυτό βλέπω γύρω μου.
Τι φταίει όμως για όλα αυτά; Θα μου πείτε έχει σημασία τι φταίει, σημασία έχει τι μπορούμε να κάνουμε. Πώς όμως να λύσεις ένα πρόβλημα αν δεν ξέρεις τι το δημιούργησε; Και πώς να καταλάβεις τα αίτια όταν απλά σε βομβαρδίζουν με λέξεις που ίσως ούτε και οι ίδιοι δεν ξέρουν να ερμηνεύσουν;
Βοηθήστε τη νέα γενιά να καταλάβει, γιατί αν δεν καταλάβει τώρα, απλά θα συνεχίσει να στέλνει μηνύματα και να μιλάει στο facebook. Kαι όταν θα έρθει η ώρα τα προβλήματα αυτά να κλέψουν της ελπίδες της θα είναι ανίκανη να κάνει κάτι για να διεκδικήσει τα όνειρά της και τις φιλοδοξίες της.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)